مشاوره و اجرای آب بندی سازه های بتنی

 (اجرای آب بندی سازه های بتنی ، کولینگ تاور ها ، تصفیه خانه های آب و فاضلاب ، کلاریفایر،استخر ها و مخازن)

روشهای آب بندی سازه های بتنی

سازه های هیدرولیکی همچون مخازن بتنی، سد، کولینگ تاورها، کانالها و یا سازه های در مجاورت تراز آب زیرزمینی، روشهای آب بندی متفاوتی دارند که خاصیت ضد آب بودن بسیار مهم می باشد. برای آب بند نمودن سازه ها ی بتنی عمدتأ از دو روش زیر استفاده می گردد که از نظر اجرایی هر یک جایگاه خاص خود را دارد                                                                         

• آب بندی اولیه ؛ در حین ساخت و بتن ریزی

این روش با استفاده از مواد افزودنی بتن مناسب و اصلاح طرح اختلاط بتن مصرفی و قرار دادن واتر استاپ در درزهای اجرایی یا انبساطی و رعایت نکات مهم اجرایی انجام می گردد. لازم به ذکر است که آب بندی در این مرحله اقتصادی ترین و بهترین روش محسوب می شود.

مواد افزودنی بتن مناسب برای این سیستم دارای خواص زیر هستند:

1- با داشتن خاصیت روان کنندگی بتن سبب کاهش نسبت آب به سیمان و افزایش کارپذیری بتن شده که این مورد خود باعث کاهش قطر لوله های مویینه ، افزایش وزن مخصوص و تراکم بتن و در نتیجه سبب کاهش نفوذ پذیری بتن می شود.

2- با لغزنده نمودن سطوح داخلی لوله های مویینه درون بتن سخت شده، بواسطه از میان بردن نفوذ آب از طریق خاصیت اسمزی نفوذ پذیری بتن را کاهش می دهد

3- با ایجاد حباب های ریز هوا و در نتیجه قطع لوله های مویینه موجب کاهش نفوذ پذیری بتن می گردد.

4- از نفوذ سولفاتها و املاح خورنده در بتن جلوگیری کرده و یون کلر فعال موجود در آن را غیر فعال می نماید .

5- بدلیل عملکرد چند کاره (MULTI- FUNCTIONAL) بر مقاومت فشاری و دوام بتن می افزاید .

6- بهبود خواص پمپ پذیری بتن.

الف )آب بند نمودن ساختار جسم بتن

اصلاح ساختار بتن جهت آب بندی شامل تراکم ، توسعه دوام و ایجاد مقداری حباب هوا می باشد که با رعایت نکات زیر حاصل می گردد :

1- اصلاح منحنی دانه بندی و کنترل میزان ذرات ریز دانه به این معنی که میزان سیمان ، مواد افزودنی بتن پودری (میکروسیلیکا) و نرم دانه مصالح سنگی (عبوری از الک 100#) جمعاً در هر متر مکعب حداقل 400 کیلوگرم باشد

2- کاهش نسبت آب به سیمان

3- افزایش نرخ هیدراتاسیون

4-دقت در مراحل اجرا ( جلوگیری از ایجاد درزهای اجرایی و کرموشدگی بتن )

امروزه تمایل به ساخت سازه های بتنی غیر قابل نفوذ با ضخامت پایین با رعایت نمودن شرایط فوق زیاد می باشد که حداقل ضخامت بتن 15 سانتی متر بوده با شرط محدود نمودن عرض ترکها.

قوام یا کار پذیری را نیز می توان با اضافه نمودن مواد افزودنی شیمیایی بتن و پودر سیلیکا فیوم اصلاح نمود . کیفیت بتن آب کیپ را می بایست در زمان اختلاط مناسب مورد بررسی قرار داد .لایه نهایی بتن به منظور آب کیپ بودن بسیار حائز اهمیت است که بطور کامل هیدراته شده و متخلخل باقی نماند و تحت شرایط نرمال عمل آوری شود از طرف دیگر به دلیل قطع شدن لوله های مویینه توسط حبابهای هوا امکان عبور و انتقال رطوبت و آب بسیار کم می شود و بتن آب کیپ ( آب بند ) یا ناتروا بوجود می آید.

در این مرحله افزودنیهای آب بند کننده می بایست دارای خواص کلی ذیل باشد:

• دارای خاصیت کاهش دهندگی نفوذ پذیری آب  (PERMEABILITY REDUCER )
• خاصیت دفع کنندگی آب یا آب گریز / دور کننده آب WATER –REPELLENT

ب ) آب بند نمودن درزه های اجرایی و انبساطی در سازه بتنی:

سازه آب بند می بایست دارای شرایط زیر باشد

• درزهای اجرائی تا آنجائیکه ممکن است موجود نباشد و چنانچه وجودشان اجتناب ناپذیر باشد می بایست برای آببندی درز از واتر استاپ نوع تخت استفاده نمود.
• برای آببندی درزهای اجرایی محل اتصال کف به دیواره از واتر استاپ نوع تخت در داخل پاشنه استفاده شده و توسط گیره کار گذارده شود .
• برای آببندی درزهای انبساطی از واتر استاپ نوع حفره دار که قابلیت انعطاف پذیری تقریبا بالایی را دارا باشد استفاده نمود .

• آب بندی ثانویه ( پس از بتن ریزی )

اساس این روش اجرای لایه آب بندی غشائی با ملات خاص پایه سیمانی، اصلاح شده با مواد پلیمری می باشد. در این روش ملات حاوی امولسیون پلیمری در چند لایه با رعایت نکات فنی بر روی دیوارها اجرا می شود. این ملات دارای طرح اختلاط مخصوصی بوده و تشکیل فیلم پلیمری درون آن و واکنشهای پوزولانی ناشی از میکروسیلیکا موجود در این مواد باعث ایجاد یک پرده انعطاف پذیر و مقاوم آب بند بر روی سطح بتن می گردد.برای آب بندی کف نیز از نوعی بتن آب بند با اسلامپ پائین به ضخامت حداقل 15 سانتیمتر استفاده می شود.در این روش با اتخاذ تدابیری خاص محل اتصال کف به دیوار، کنج دیوارها و همچنین محل درزهای اجرائی که معمولاً یکی از حساس ترین نقاط از لحاظ آب بندی می باشند کاملاً آببند می گردد و همچنین لایه کف و دیواره نیز به یکدیگر متصل می گردند.یکی از پیش نیازهای اساسی این سیستم آماده سازی زیرکار می باشد که با مضرس کردن کلیه سطوح صاف و صیقلی آغاز می گردد. سپس باید کلیه ترکها و درزهای اجرائی از قبیل محلهای قطع بتن ریزی بصورت جناقی (V) تا رسیدن به یک بتن سالم و بی نقص (VIRGIN CONCRETE) حداقل با عمق و عرض 5 سانتیمتر شکافته شود.لازم است که تمام قسمتهای کرمو شده نیز تا رسیدن به سطح بتنی متراکم و یکنواخت تخلیه گردد.پیش از اجرای لایه آب بندی ضمن شستشوی کامل سطوح از گرد و غبار موجود، تمام قطعات سست و لق از سطح بتن باید جدا گردند. همچنین در این روش برای چسبندگی بهتر لایه آب بند به سطح زیر کار استفاده از چسب رابط پلیمری الزامی می باشد. اجرای لایه های نازک و متراکم ملات پلیمری آببند لحظاتی پس از زدن چسب رابط به سطح دیواره آغاز گشته و تا لایه نهائی که باید کاملاً لیسه گردد ادامه پیدا می کند.در این روش درخاتمه عملیات با کمک چسب اپوکسی اطراف لوله های ورودی و خروجی و کلیه قطعات فلزی الحاقی درون مخزن نیز آب بند می گردد.